Başlıktan da anlayacağınız üzere aslında bu sorunun cevabını sizlere bırakıyorum. Tabii ki öncelikle hikayemi okumanız lazım ^^
Zamanın birinde bir çoban yaşarmış uzak ülkelerin birinde. Bu çoban bütün hayatını koyunlarına ve bağlı olduğu osmanlı devletine adamış, dış dünyayla alakası olmayan bir insanmış. Birgün göl kenarında koyunlarını otlatır iken güzeller güzeli bir osmanlı dilberi gelmiş o gölün kenarına çamaşarılarını yıkamak için. Lakin çamaşırları yıkamak ne mümkün. Görür görmez çarpılmış çobana. Günler günleri, aylar ayları kovalamış, ama bu güzel kız kendini çobana fark ettirememiş bir türlü. Elbet öyle kalmamış ama al etmiş fel etmiş bir şekilde tanışmış çobanla sonunda :) Sadece tanışmakla da kalmamış tabii. Birbirlerini çok sevmişler zaman içerisinde. Çok büyük bir aşk doğmuş aralarında.
Sevgileri de birbirlerine olan bağlılıkları da büyümüş de büyümüş. Tam 4 senelerini geçirmişler birlikte. Evlenecekleri ve aralarına katılacak minicik yavrularını düşünerek.
Günler böyle mutlulukla akıp giderken çoban böyle olmaz demiş,
Nazlı sevgilisine. Daha iyi bir işte çalışıp daha çok para kazanmalıyım.
Böylece hem sana hemde çocuğumuza iyi bir gelecek sağlayabilirim.
Ve böylece almış eline kağıdı kalemi. Önce okuma yazma öğrenmiş,
daha sonrada başvurmuş osmanlı yeniçeri ocağına.
O zamanda ki en iyi işmiş askerlik. Bizim çoban'ın başvurusu kabul görmüş ve osmanlının doğu ilçesinde bir eyalete gönderilmiş çoban. Uzakda olsa
çalışacak ve sevdiğini alacakmış. Tek hayali belkide tek emeliymiş o zamanlar
bunlar. Bu şevkle çalışmışda çalışmış. Bir yerde onu birinin beklediği tesellisine sıkı sıkı tutunarak. Tek dayanağıymış sevdiceği...
Bu süre zarfında osmanlı dilberi günlerini ev işlerine yardım ederek, duvara sevdiceğiyle kavuşacağı gün için çentik atarak ve arada sevdiceğinin koyunlarını severek geçirir olmuş.
Derken birgün rahatsızlanmış bu hatun. Feci halde ağrılar oluşmaya
başlamış narin bedeninde. Günler süren ağrılardan sonra annesi
dayanamayıp bir hekime götürmüş kızını. Hayatının en kötü
olayınında habercisi olmuş hekim. Bu hatun asla bir çocuk
sahibi olamayacakmış ömrü boyunca.
Çocuk sahibi olamayacağından çok, çobanına veda etmek
zorunda olacağı gerçeği yıkmış bu güzel kızı. Günler geceler
boyu ağlamış. Göz pınarlarını kurutacak kadar ağlamış...
Hekim hekim dolaşmış durmuş en ufak bir umut için.
Lakin hangi kapıyı çalarsa çalsın tek bir
cevap almış. Asla bir çocuğunuz olmayacak.
Söz kesinleşmiş kader oldumu hayallerinde, duygularında bir anlamı kalmaz. Her şey anlamını yitirir. Bu güzel kızın hayatındaki gelişmelerde tam bu şekilde olmuş.
Çok sevdiği çobanından ayrılmış ve kendini ebedi bir yalnızlığın
kollarına bırakmış. Bundan sonra yapabileceği tek şey
kendi kendine yetinmek ve asla gerçekleşmeyeceğini bildiği
hayallerine tutunup bir nebze de olsun mutlu olmakmış.
Gelelim hikayenin sonuna çoban açısından tabi. Bu güzel kızla
yollarını ayıran çoban, nazlısıyla kurduğu hayalleri
başkalarıyla gerçekleştirebilmek için kısa bir zaman sonra
evlenip bir ömür boyu mutlu yaşamış.
Sevdiği kızın ondan neden ayrıldığını
bile merak etmeden....
Evet canlar dönelim başlığımıza. Soruyorum size her masal mutlu sonla biter mi ? Bitmez mi ? Kendi masalınıza göre buna karar vermek ve kendi başlığınızı atmak sizin elinizde ^^
Sevgiyle kalın :)
0 yorum:
Yorum Gönder